روابط عمومی، خیلی دور و خیلی نزدیک

به گزارش پیام‌خبر؛ حسین خبیری، فعال اجتماعی به مناسبت روز روابط عمومی یادداشتی را در اختیار سایت پیام خبر، قرار داد که با هم می خوانیم: در یک نگاه عامیانه روابط عمومی را می‌توان یکی از بخش‌های زیرمجموعه سازمان یا در شکل فعلی آن، زیرمجموعه مدیریت سازمان، برای پیگیری یک سلسله امور ابتدایی و دیکته شده تعریف کرد. در حالت فوق، دفاع از سازمان یا مدیر سازمان، همچنین پر کردن چاله و چوله‌های خواسته و ناخواسته، پاسخ‌های دندان‌شکن به منتقدین، چیدمان صندلی‌های یک مراسم و تنظیم سین برنامه، گرفتن عکس‌های خبری از حلقه‌اولی‌های هر سازمان، دعوت از قاری و مجری و خواننده، نصب اقلام تبلیغاتی مناسبت‌ها و زدن ساز آن هم فقط از نوع موافقش، تنها وظایفی است که بر دوش روابط عمومی سنگینی می‌کند. باز در همین وضعیت، هیچکس مجال و میدان نقد از سازمان را نمی‌یابد و اگر هم احیاناً بیابد، از تیر رس هجمه‌ها و حملات روابط عمومی در امان نخواهد بود. اما در مدل علمی و کاربردی روابط عمومی، داستان به گونه دیگری است. اطلاع‌رسانی هدفمند، زمینه‌سازی و مهیا نمودن شرایط آشنایی مخاطبین خاص و عام با حقوق خود در سازمان و آموزش نحوه دست‌یابی آسان به این حقوق را، بخش اصلی وظایف مهم و مغفول مانده روابط عمومی می‌توان برشمرد. در این حالت روابط عمومی به عنوان وکیل مدافع مخاطبان و مشخصاً ارباب رجوع در سازمان، ایفای نقش می‌نماید. همچنین روابط عمومی با بسترسازی و ایجاد ارتباط مستمر، منظم و منضبط صاحب‌نظران و منتقدین با حلقه‌اولی‌های سازمان، مقدمات و موجبات تصحیح نگرش‌ها، روش‌ها و مسیرهای سازمان را فراهم می‌نماید. کشف میانبرهای جدید برای کیفیت‌بخشی به خدمات و سرعت‌دهی دست‌یابی مراجعین به مقاصدشان را، وظیفه مکمل و اساسی روابط عمومی می‌توان بیان نمود. در شکل صحیح آن، خروجی مجموعه اقدامات روابط عمومی، می‌بایست عمیقاً رضایت و خشنودی مراجعین به سازمان را فراهم آورد، که البته در دست‌یابی به این شرایط آرمانی، پیش‌نیاز و شرط لازم این خواهد بود که حلقه‌اولی‌های سازمان این مهم را در دستور کار خود قرار دهند وگرنه در این رابطه هرگونه تلاشی با شکست روبه‌رو خواهد بود. روابط عمومی به نمایندگی از افکار عمومی در سازمان حضور می‌یابد و در این مسیر، حقوق متقابل سازمان و مخاطبین را با در اولویت قراردادن نیازهای مراجعین و منافع بلندمدت سازمان در کسب مقبولیت، در یک سیر اعتمادسازانه، به صورت جدی پی‌جویی و پیگیری می‌نماید. در وضعیت کنونی ادامه روند بیمارگونه اما مرسوم در روابط‌عمومی‌ها، سبب‌ساز افزایش شکاف بین مردم و نظام اجرایی کشور خواهد گردید، حال آن که شناخت و حذف قواعد دست و پاگیر و«ترمیم فاصله‌ بین دولت و ملت» را ماموریت اصلی روابط‌عمومی باید دانست. باید بدانیم که اساساً بکارگیری روابط‌عمومی با شیوه نوین آن، اختصاص به دولت‌هایی دارد که بنای گفتگو با مردم و پاسخ‌گویی به مردم را دارند، حال این سیاست‌گزاران و دست‌اندرکاران سازمان هستند که باید انتخاب کنند، ادامه روند فعلی ارتباطات و سیر نزولی جایگاه و محبوبیت عمومی سازمان را و یا تمرکز بر اجرای بی‌کم و کاست جریان آزاد و روان اطلاعات و کسب رضایتمندی مخاطبان و مقبولیت پایدار در بلندمدت با پذیرفتن و تنظیم سهم مؤثر روابط‌عمومی بر اساس تعاریف نوین آن را.